Мебели банкетии меҳмонхона ба омилҳои берунии мизу курсиҳои ошхонаи сахти ҳезум таъсир мерасонад

Мебели чӯби сахт мебели чӯби соф мебошад. Он аз ягон тахта бе чӯби табиӣ, ки дубора коркард нашудааст, сохта шудааст. Текстураи табий мебели чӯби сахтро зебоии дигар медиҳад ва онро мардум низ дӯст медоранд. Масалан, дар мебели меҳмонхонаҳои аз миёна то баландтарин мизҳои меҳмонхонаи навъи чӯбӣ, диванҳо, курсиҳои чӯбии сахт ва ғайра васеъ истифода мешаванд. Биёед омилҳои беруниро, ки ба сифати мебели сахти чӯб таъсир мерасонанд, дида бароем.

Ҳарорат

Ҳарорат омили асосии ба суръати хушкшавии ҳезум таъсир мерасонад. Ҳарорат баланд мешавад, фишор дар ҳезум дар ҳезум зиёд мешавад ва часпакии оби озоди моеъ барои мусоидат ба ҷараён ва паҳншавии об дар ҳезум мусоидат мекунад; иктидори хушккунии мухити хушккунандаи сими мис зиёд шуда, суръати бухоршавии сатхи оби руизаминй тезонда мешавад. Аммо бояд гуфт, ки агар харорат аз хад зиёд бошад, боиси кафида ва деформацияи чуб шуда, шиддати кувваи механикиро кам карда, рангро тагьир медихад. Он бояд дуруст назорат карда шавад. Таъсири муҳити ҳарорат дар меҳмонхона ба мизи меҳмонхона омил аст.

Маҳдудӣ

Намии нисбӣ омили муҳимест, ки ба суръати хушкшавии ҳезум таъсир мерасонад. Бо ҳамон ҳарорате, ки суръати ҷараёни ҳаво, намии нисбӣ баландтар аст, фишори буғи об дар муҳити миёна ҳамон қадар зиёдтар аст, ҳамон қадар об сатҳи сатҳи ҳезум дар миёна бухор мешавад, суръати хушкшавӣ ҳамон қадар сусттар мешавад; хангоми паст будани намии нисбй оби руизаминй зуд бухор мешавад ва оби руизаминй зуд бухор мешавад. Қабати рӯизаминӣ кам мешавад, градиенти намӣ зиёд мешавад, паҳншавии об зиёд мешавад ва суръати хушкшавӣ тез аст. Бо вуҷуди ин, намии нисбӣ хеле паст аст, ки боиси мушкилоти мизҳои ошхонаи чӯбии кафида ва нуқсонҳои хушк ба монанди мизҳои ошхонаи асал ё ҳатто бадтар мешавад.

Суръати чархил

Суръати гардиши ҳаво омили дигаре аст, ки ба суръати хушкшавии ҳезум таъсир мерасонад. Ҷараёни баландсуръати ҳаво метавонад саноати буғро дар рӯи ҳезум нобуд созад ва ба ин васила шароити интиқоли гармӣ ва интиқоли оммаро байни миёна ва ҳезум беҳтар кунад ва суръати хушккуниро суръат бахшад. Дар сурати кам будани оби масолехи душвор ё чубу тахта, оби харакаткунандаи дохили чуб суръати хушкшавиро муайян мекунад; бо рохи баланд бардоштани суръати бухоршавии намии сатх бо рохи зиёд кардани суръати баланди медиат ахамияти амалй надорад. Ба ҷои ин, он хатари градиенти камбудиҳоро зиёд мекунад. Аз ин рӯ, он суръати баланди давраи миёнаро талаб намекунад.

Се омили дар боло зикршуда омилҳои беруна мебошанд, ки метавонанд ба таври дастӣ идора карда шаванд ва бояд дуруст назорат карда шаванд, ки метавонанд суръати хушкшавиро дар заминаи таъмини хушкии ҳезум суръат бахшанд. Масалан, вақте ки мизи ошхонаи меҳмонхона хушк ё нарм маводи барг аст, он осонтар аст, ки ба ҳаракат ҳарорати тӯби хушк, кам кардани намӣ миёна, ва баланд бардоштани суръати гардиши ҳаво барои суръат бахшидан ба суръати хушккунӣ, зеро дохилӣ об дар дохили ҳезум осонтар аст, суръат; Аммо Вақте ки заррин ғафс, бояд ҳарорати пасттар, намӣ баланд ва суръати гардиши ҳаво хурдтар барои пешгирӣ камбудиҳои хушк истифода бурда мешавад.