Σας αρέσει αυτή η ιστορία/ Slasher πολυθρόνας;

Δεν είναι πολύ πρωτότυπο, μοιάζει πολύ με το Wolf Creek και αμέτρητες άλλες ταινίες του είδους. Το έχεις περιγράψει καλά όμως, αλλά περισσότερο σαν ποίημα παρά με ιστορία

1. Η Ινδία έχει πλεόνασμα ειδικών στην πολυθρόνα;

Ναι και Όχι. Ναι γιατί η Ινδία είναι ένα έθνος 1,2 δισεκατομμυρίων συν ανθρώπων. Έχουμε περίσσεια από όλα, καλά σχεδόν όλα. Όχι πάρα πολλοί νικητές Ολυμπιακών μεταλλίων, για παράδειγμα. Στο απόρρητο των σαλονιών μας ή στην παρέα φίλων στα τεϊοποτεία λέγαμε πάντα - για ασήμαντα θέματα και για θέματα μεγάλης σημασίας. Δεν είναι περίεργο που ο Amartya Sen έγραψε για τον επιχειρηματολογικό Ινδό. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κάνει πολύ πιο εύκολη την έκφραση της γνώμης σας και εμείς απλώς εκμεταλλευόμαστε. Η κουλτούρα ήταν πάντα τέτοια που ενθάρρυνε ένα άτομο να έχει γνώμη. Τουλάχιστον αυτό ίσχυε στο παρελθόν. Θα θυμάστε ότι το Μαχαμπαράτ έχει πολλές περιπτώσεις όπου ζητούνταν από τους νέους τη γνώμη τους, πάντα ενώπιον των πρεσβυτέρων, έτσι ώστε να μην αισθάνονται πνιγμένοι ή υποχρεωμένοι να επαναλάβουν αυτό που είχε πει ένας πρεσβύτερος. Δυστυχώς, το παρόν πρόγραμμα σπουδών και οι μέθοδοι διδασκαλίας και η οικογενειακή ζωή δεν ενθαρρύνουν την ανεξάρτητη σκέψη, αλλά πηγαίνει στο άλλο άκρο και την αποτρέπει στις περισσότερες περιπτώσεις. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν βοηθάει καθόλου - δεν χρειάζεται πραγματικά να αποφασίσετε, μπορείτε να διαβάσετε τι λένε οι άλλοι και να το χρησιμοποιήσετε πειστικά στις περισσότερες περιπτώσεις. Όχι γιατί έχουμε επίσης πολλούς γνήσιους ειδικούς και δράστες - και πάλι αυτό το θέμα του πληθυσμού. Έχουν προσφέρει πολλά στην κοινωνία και στην αντιμετώπιση προβλημάτων. Αρκετοί έχουν πράγματι πετύχει ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. IMO αυτό δεν είναι μοναδικό στην Ινδία - συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν περισσότεροι «ειδικοί στην πολυθρόνα» από ό,τι «ειδικοί» / θα έκαναν κάθε μέρα. Μόνο που οι αριθμοί μας και η πρόσβασή μας στα μέσα ενημέρωσης μας κάνουν να φωνάζουμε. Εν πάση περιπτώσει, η ένταση είναι ένα πολύ ινδικό χαρακτηριστικό. Εξομολόγηση: Κι εγώ είμαι ειδικός στην πολυθρόνα σε πολλά θέματα. Τι να κάνω? Μόνο έτσι είμαστε!

2. Πώς να αφαιρέσετε το βερνίκι νυχιών από μια πολυθρόνα;

Απλώς προσθέστε λίγο καθαριστικό Tide ή λεκέ σε ένα βαμβάκι ή χαρτοπετσέτα και λίγο νερό και καθαρίστε το

3. Γιατί οι στρατιωτικοί θεωρητικοί, οι κριτικοί της πολυθρόνας και οι πολεμιστές πιστεύουν ότι ο πόλεμος είναι εύκολος;

Γιατί μπορείτε εύκολα να λύσετε (από την άνεση της πολυθρόνας σας) οποιοδήποτε πρόβλημα με 100% εκ των υστέρων

4. Δύο λιποθυμίες σε τρεις εβδομάδες: Γιατροί της πολυθρόνας, πείτε μου γιατί;

Έχω λιποθυμήσει/καταρρεύσει για διάφορους λόγους, εξάντληση, υπερθερμία, δηλητηρίαση, αφυδάτωση - όλα προκλήθηκαν από μια ακραία δράση στο σώμα μου - Οδηγούμαι όποτε κάνω κάτι ενεργά όμως, κόλαση για δέρμα να το πω έτσι. Απλώς έπρεπε να τα αναφέρω όλα αυτά ξανά όταν επέστρεψα για να συνεχίσω να δίνω αίμα και παρόλο που δεν το βλέπω τόσο σοβαρό γιατί νιώθω άνετα με την εξήγηση και έχω κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές, οπότε δεν συνέβη τα τελευταία δέκα χρόνια - θα μπορούσα Πείτε ειλικρινά ότι μια παρόμοια εξέλιξη δεν απέχει περισσότερο από πέντε λεπτά για σχεδόν όποιον δεν έχει κάνει εκπαίδευση επιβίωσης για οποιαδήποτε κατάσταση. Εάν συμβαίνει συχνά και μπορείτε να αποκλείσετε οτιδήποτε είναι μια πιθανή αιτία μέχρι να είστε μόνο εσείς - τότε θα χρειαστεί μια εξέταση για να προσδιοριστεί η αιτία. Έχω λιποθυμήσει δύο φορές διαδοχικά έτσι, στο τέλος μιας συναυλίας το συγκρότημα στεκόταν όλο γύρω από το μπαρ, τελευταίο που έφευγε και ο κιθαρίστας του ρυθμού μου μιλούσε, ένιωσα ότι έβγαινε πολύ έντονα - ζέστη θα ήταν μια καλή περιγραφή, και πάλι αν και αφυδάτωση, ή ίσως τοξικότητα (δεν καπνίζω και αυτό είναι πίσω όταν ένα σαλόνι παμπ γέμιζε πυκνά κατά τη διάρκεια μιας βραδιάς), δεν έψαχνα ιδιαίτερα για αέρα & το μόνο πράγμα που μπορούσα να σκεφτώ είναι ότι κόντευα να αρρωστήσω - το οπτικό μου πεδίο άρχισε να φεύγει, δικαιολογήθηκα και κόντεψα να φτάσω στην πόρτα - όσοι το είδαν είπαν ότι ήταν σαν να είχα φιλεταριστεί και έπεσα σαν το δικό μου τα κόκκαλα είχαν εξαφανιστεί - με ανέβασαν σε ένα παγκάκι και γύρισα για λίγο και προσπαθούσα να πω ότι ήμουν εντάξει όταν έπεσα ξανά. Παρόλα αυτά κατάφερα να μαζέψω τον εξοπλισμό μου και να περπατήσω στο σπίτι κουβαλώντας λίγο από αυτόν όταν ήρθα... Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα δεν συμβαίνουν μόνο εξαιτίας αυτών των φυσικών παραγόντων, της ζέστης/κρύου, του αέρα, της αφυδάτωσης, κ.λπ., αλλά και επειδή εκείνη τη στιγμή πιθανότατα διαχειρίζεστε ένα περίπλοκο διανοητικό επίτευγμα με απλή συνείδηση, σχέδια, αναμνήσεις και κινητικές λειτουργίες - Η υπερθέρμανση θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να το βάλεις... - επίσης σκεφτείτε «Ένιωσα το πάτωμα κάτω από τα πόδια μου, συντόνιζα τις κινήσεις μου, είχα τουλάχιστον ένα άλλο πράγμα στο μυαλό μου, πριν από λίγο έγινε ένα τράνταγμα & τότε ο εγκέφαλός μου ανακατεύτηκε, όπως ο άνεμος που φυσάει ξερά φύλλα, ή η ζάχαρη που διαλύεται σε ζεστό νερό - πήγα σε κάτι άλλο, δηλαδή το πάτωμα να σηκωθεί για να με συναντήσει». Ελπίζω να βγει καλά :)